Ανήκω στη γενιά των Ελλήνων με το υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο των τελευταίων δεκαετιών, σε μια γενιά που έχει σπουδάσει, έχει ταξιδέψει και οι αναζητήσεις της δεν περιορίζονται στα στενά όρια μιας γεωγραφικής περιοχής. Ανήκω σε εκείνη τη γενιά που η εργασία σημαίνει δημιουργικότητα και παραγωγικότητα, όχι βόλεμα. Ανήκω όμως και στην πρώτη γενιά που ζει χειρότερα από την προηγούμενη.
Σκόπιμα κάποιοι μας θεωρούν γερασμένη νεολαία, μια ολόκληρη γενιά που έχασε την επαναστατικότητα και το ριζοσπαστισμό της, βολεμένα παιδιά στην αγκαλιά της οικογενειακής φροντίδας. Δεν είμαστε όλοι έτσι! Δε μπορούν και δεν πρέπει οι συντηρητικές σκέψεις των ανθρώπων που αρνούνται να αποδεχτούν το νέο και διαφορετικό, γιατί φοβούνται ότι θα χάσουν τις θέσεις τους, όταν αυτό εδραιωθεί, να μας βάζουν στο ίδιο τσουβάλι. Οι σφετεριστές της εξουσίας που τους βολεύει η απάθεια των νέων για να συνεχίσει ο φαύλος κύκλος της συνδιαλλαγής και κυρίως η πολιτική τους επιβίωση.
Αρνούμαι να βλέπω νέους να έχουν χάσει την ζωντάνια τους, να γκρεμίζονται τα όνειρά τους, να χάνεται η δημιουργικότητά τους στην περιθωριοποίηση της συντηρητικής κοινωνίας και να επιτρέπουν το μέλλον τους στους υπαίτιους της κρίσης. Κυρίως όμως αρνούμαι να βλέπω νέους που έχουν πάψει να μάχονται, που φοβούνται και δε θέλουν να αναλάβουν ευθύνες, αλλά ενδιαφέρονται μονάχα για το προσωπικό τους βόλεμα.
Σήμερα όσο ποτέ πρέπει να παλέψουμε για αλλαγή συλλογική, να ασχοληθούμε οι ίδιοι με την τύχη μας, να διεκδικήσουμε τις απαιτήσεις και τα δικαιώματά μας, να αποδείξουμε ότι όλα τα εφόδια που αποκτήσαμε μπορούν να αποδώσουν έργο. Πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση είναι η αλλαγή των αρχών σε επίπεδο τοπικό, όπου η επίδραση στην καθημερινότητα των πολιτών είναι άμεση και μεγάλη.
Έφτασε η στιγμή που οι νέοι πρέπει να δεσμευτούμε για συντονισμένη δράση, με εποικοδομητικό διάλογο, μακριά από κομματικές ιδιοτέλειες και φανατισμούς. Να βασιστούμε σε κοινές αξίες, δεσμεύσεις και στόχους, να σεβαστούμε τη διαφορετικότητα και να δουλέψουμε για να αναδείξουμε τα συγκριτικά χαρακτηριστικά των κοινωνιών μας, να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής, να εξελίξουμε τους θεσμούς, να προάγουμε τον εθελοντισμό και να αναβαθμίσουμε τον ατομικό ρόλο του κάθε πολίτη.
Αν το διακύβευμα σήμερα είναι η μεταρρύθμιση και η αναζωογόνηση της κοινωνίας, το διακύβευμα αύριο θα είναι η απόδειξη πως υπάρχουν οι ιδέες και οι άνθρωποι για να συνεχίσουν το έργο αυτό. Την στιγμή που τα αποτελέσματα της αδέξιας πολιτικής διατηρούν την κοινωνία στάσιμη, την ώρα που το δικαίωμα στη διοίκηση και τη δράση είναι προνόμιο μιας κλίκας αδαών πολιτικάντηδων, το διακύβευμα για όλους εμάς είναι ο γόνιμος αγώνας στην προσπάθεια να ατενίσουμε το αύριο, ο ΠΑΛΜΟΣ που θα καταστήσει το δικό μας όραμα, όραμα της κοινωνίας.
Άλκης Κίσσας,
Πολιτικός Επιστήμονας,
Υπ. Διδάκτορας Τοπικής Αυτοδιοίκησης
