Ο Ισπανός δημοσιογράφος που έχει διανύσει 4.000 χμ με τα πόδια πέρασε από την Ξάνθη στο δρόμο του για την Ιερουσαλήμ
Η «τρελή» του απόφαση ξεκίνησε από την προσπάθεια να ευαισθητοποιήσει για τη νόσο Alzheimer και κυρίως τους περιθάλποντες που αναλαμβάνουν το δυσκολότερο έργο
Τι θα μπορούσε να κάνει ένα δημοσιογράφο, εν μέσω βαθιάς και σκληρής ύφεσης, να παραιτηθεί από τη δουλειά του σε υψηλόβαθμη θέση εφημερίδας της Ισπανίας για να περπατήσει από τον Ατλαντικό ως την Ιερουσαλήμ; Για τον Γκιγιέρμο Ναγκόρε (Guillermo Nagore), τον 45χρονο ισπανό δημοσιογράφο που ξεκίνησε το ταξίδι του στις 18 Μαρτίου και έχει διανύσει σχεδόν 4.000 χμ μέχρι τώρα, χρειάζεται μια «τρελή» ιδέα και ένας καλός σκοπός. Ο ίδιος, στηριζόμενος από την Ισπανική Συνομοσπονδία Ενώσεων Συγγενών Ατόμων με Νόσο Αλτσχάιμερ και Άλλες Διαταραχές (CEAFA), αφιερώθηκε σε μία προσπάθεια, επίπονη και σχεδόν υπεράνθρωπη, όσο και ο καθημερινός και κοπιώδης αγώνας των συγγενών ατόμων που πάσχουν από Alzheimer.
Συνάντηση με τον τοπικό σύλλογο της ελληνικής εταιρίας alzheimer
Η Ξάνθη αποτέλεσε το δεύτερο σταθμό στην Ελλάδα για τον Γκιγιέρμο Ναγκόρε, ο οποίος έφτασε στην πόλη μας το βράδυ της Τρίτης. Τον υποδέχθηκε η πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας Alzheimer –παράρτημα Ξάνθης Πένυ Μιχαηλίδου και μαζί με τα μέλη του συλλόγου Φωτεινή Πουσλέλη και Αθηνά Πετζουρίδου, τον ξενάγησαν στην πόλη την Τετάρτη και συζήτησαν μαζί του για την πολιτική της χώρας σχετικά με τη νόσο, αλλά και το πώς διαχειρίζεται τα περιστατικά η ίδια η κοινωνία.
Η κ. Μιχαηλίδου μίλησε για μία συγκλονιστική πρωτοβουλία. «Πολύς κόσμος δε θέλει να βλέπει την αλήθεια για το αλτσχάιμερ, την περνάει στα μικρά γράμματα. Όμως είναι ένα πρόβλημα που ανά πάσα στιγμή ο οποιοσδήποτε μπορεί να έχει στο σπίτι του», ανέφερε.
Άφησε σπίτι και δουλειά για ένα μακρύ δρόμο… μνήμης
Τον Γκιγιέρμο Ναγκόρε, του οποίου το ταξίδι παρακολουθούν μερικές χιλιάδες φίλοι και υποστηρικτές σε facebook και tweeter, τον συναντήσαμε κατά τη γνωριμία του με την πόλη της Ξάνθης. Ο «τρελός» δημοσιογράφος από τη χώρα των Βάσκων, μας διηγήθηκε ότι η ιδέα αρχικά που γεννήθηκε στο μυαλό του, φάνηκε και για τον ίδιο πέρα από κάθε λογική! Πριν από 10 χρόνια είχε συμμετάσχει σε μία διοργάνωση με μακρά ιστορία στην ισπανική πόλη, πλάι στον Ατλαντικό, Santiago de Compostela, όπου άνθρωποι από όλο τον κόσμο συναντιούνται και διανύουν απόσταση 1.000 χμ στο βουνό. Η συμμετοχή τα παλαιότερα χρόνια είχε συνδεθεί με τη θρησκεία, αφού εκεί βρίσκονται τα ιερά λείψανα του απόστολου Σαντιάγκο, αλλά πλέον έχει συνδεθεί με μία προσπάθεια και ένα στόχο προσωπικό. Η εμπειρία συνάρπασε τον Γκιγιέρμο Ναγκόρε, αλλά περίμενε μέχρι τη φετινή χρονιά για να ξεκινήσει αυτό το ταξίδι.Η σκέψη του ήταν να ολοκληρώσει τη διαδρομή από εκεί που ξεκίνησε ο απόστολος, μέχρι τη γη που έφτασε και από όπου άφησε τον κόσμο. Όταν η ιδέα είχε για τα καλά «σφηνώσει» στο κεφάλι του ήρθε σε επαφή με την CEAFA, η οποία του σύστησε να τους προτείνει ένα πρότζεκτ γι’ αυτό του το εγχείρημα που να εστιάζει στα άτομα που περιθάλπουν τους πάσχοντες από τη νόσο Alzheimer και αποφάσισαν τη συνεργασία.
8 μήνες, 6 χώρες σε ένα ταξίδι με τα πόδια
Σήμερα μετρά συνολικά 7 μήνες περπάτημα και 3.730 χμ στο δρόμο. Ξεκίνησε από το «τέλος του κόσμου», όπως λέγεται το ακρωτήρι Finisterre στη ΒΑ Ισπανία, πέρασε στη Γαλλία μέσω των Πυρηναίων, κατευθύνθηκε στην Ιταλία από το κέντρο των Άλπεων, διέσχισε ένα μεγάλο μέρος της χώρας και στη συνέχεια από την Τεργέστη, έφτασε στη Σλοβενία, την Κροατία διασχίζοντας τις ακτές από την Αδριατική, τη Βοσνία, τη Σερβία, τα Σκόπια και έφτασε στην Ελλάδα. Πέρασε από μικρές πόλεις και χωριά. Χρειάστηκε να περπατήσει 30 χμ σε μία ημέρα να γυρίσει πίσω με λεωφορείο και να ξαναπάει την άλλη μέρα στο ίδιο σημείο για να ξεκινήσει, αφού διέσχισε εκτάσεις 60-70 χμ χωρίς ούτε ένα ξενοδοχείο. Αναγκάστηκε να περπατάει μέσα στο δρόμο, από τον κίνδυνο ναρκών στα χωράφια, ενώ δέχθηκε και επίθεση από αδέσποτα σκυλιά. Τα χιλιόμετρα που περπάτησε θα ήταν περισσότερα αν δεν πάθαινε ένα ατύχημα στο δάχτυλο του ποδιού. Το διαπίστωσε πρώτη φορά στην Τεργέστη, έκανε αναγκαστικά μία μικρή επέμβαση στην Κροατία και ξεκουράστηκε μερικές ημέρες στο Σαράγεβο. Έκτοτε ταξιδεύει μόνο με τρένο και λεωφορείο. Αύριο αναχωρεί για Αλεξανδρούπολη και από εκεί Κωνσταντινούπολη, Εσκί Σεχήρ και αναχώρηση με πλοίο από το Νότο για την Κύπρο. Από εκεί θα πάει στο ΤΕΛ Αβίβ, όπου στις 12 Δεκεμβρίου θα τον περιμένουν μέλη της ισπανικής συνομοσπονδίας για να ακολουθήσουν τα «τελευταία» του βήματα, 90 χμ και τριών ημερών ως την Ιερουσαλήμ. «Αυτό θα το περπατήσω, δε το χάνω με τίποτα», λέει χαμογελαστός ο Γκιγιέρμο Ναγκόρε.
Πρέπει να αλλάξουμε τη γνώμη της κοινωνίας για το Alzheimer
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του μιλά με δημοσιογράφους, μέλη συλλόγων για το Alzheimer, πάσχοντες και τους συγγενείς τους. «Στην Ισπανία», λέει, «δεν έχουμε ένα εθνικό στρατηγικό σχέδιο για το Alzheimer, όπως στη Γαλλία, την Αγγλία, τις ΗΠΑ ή τον Καναδά. Έτσι, και η Ιταλία και η Ελλάδα που δεν έχουν χρήματα δεν διαθέτουν πολλές εξειδικευμένες δομές. Στην Ισπανία υπάρχουν κάποιες με καταρτισμένο προσωπικό, αλλά δεν καλύπτουν το 1 εκ. περίπου άτομα που πάσχουν αυτή τη στιγμή». Και συνεχίζει: «τουλάχιστον σε χώρες όπως η Ιταλία δεν υπάρχουν χρήματα, αλλά υπάρχει φαντασία και εθελοντισμός. Στα Βαλκάνια, ειδικά στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, δεν βρίσκεις τίποτα. Εκεί οι νέοι δεν ξέρουν καν τη νόσο, απλά γιατί τα προβλήματα είναι τόσο πολλά…». Για τον ίδιο πέρα από μία συναρπαστική προσωπική εμπειρία, είναι και μία σπουδαία επαγγελματική πρόκληση ως δημοσιογράφου, μέσω της επαφής που διατηρεί με ανθρώπους που τον ακολουθούν στην πορεία του από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. «Είναι μία περιπέτεια που στόχο έχει την ευαισθητοποίηση», σημειώνει, «το σημαντικότερο για μένα είναι να αλλάξεις την κοινή γνώμη για το πώς σκέφτεται για το αλτσχάιμερ, όχι μόνο την πολιτική και τη στάση των πολιτικών. Οι πολιτικοί φεύγουν, αλλά η κοινωνία είναι το κομμάτι όπου πρέπει να τι συμβαίνει με τους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω στους πάσχοντες από αλτσχάιμερ, αφιερώνοντας τη ζωή τους 24 ώρες το 24ωρο. Σχετικά με τα θέματα στρατηγικής πολιτικής, δεν είναι το ίδιο να δίνεις λεφτά για ένα αθλητικό κέντρο, πρέπει να αλλάξουμε τις προτεραιότητες. Είναι πράγματι πολύ ακριβό να στηρίξεις τους πάσχοντες από τη νόσο, αλλά το κόστος είναι πολύ μεγαλύτερο αν δε το κάνεις. Άλλωστε, το αλτσχάιμερ είναι η μόνη αρρώστια που ξέρουμε τον αριθμό των ασθενών σε 10 χρόνια γιατί εξαρτάται απόλυτα από την ηλικία και πλέον οι άνθρωποι ζουν περισσότερο. Οι στατιστικές λένε ότι το 50% που είναι πάνω από 85 θα νοσήσουν. Άρα, δεν έχουμε περιθώρια να αδιαφορήσουμε. Στον καθένα μπορεί να συμβεί σε συγγενικό του πρόσωπο, αύριο κιόλας».
Ελένη Διαφωνίδου
ediafonidou@empros.gr
