Μια σειρά γεγονότα έρχονται να ενισχύσουν τις βεβαιότητες όσων πιστεύουν ότι οι επικεφαλής της ευρωζώνης δεν θα τολμήσουν να εξωθήσουν μια αριστερή Ελλάδα εκτός της ζώνης του ευρώ. Πρώτον, δεν υπάρχει σχέδιο ασφαλούς και ανώδυνης αποκοπής κράτους από την ευρωζώνη γιατί η ανώδυνη και ασφαλής αποκοπή κράτους από μια νομισματική ένωση δεν έχει ακόμη εφευρεθεί. Δεύτερον, το ελληνικό κράτος, οι τράπεζες και οι ιδιώτες χρωστούν στην υπόλοιπη ευρωζώνη πάνω από 360 δισ. ευρώ, τα οποία σε περίπτωση επιστροφής στη δραχμή δεν πρόκειται να επιστραφούν.
Για παράδειγμα, η ΕΚΤ διαθέτει ελληνικά ομόλογα 60 δισ. ευρώ τα οποία εξαιρέθηκαν από το PSI. Σε περίπτωση εξόδου τα ομόλογα θα μηδενιστούν, με αποτέλεσμα να πρέπει η κεντρική τράπεζα να ανακεφαλαιοποιηθεί την ώρα που το ευρώ θα καταρρέει. Τρίτον, η φυγή καταθέσεων από όλες τις χώρες του Νότου έχει προκαλέσει πραγματικό σοκ στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο αφού μόνο ως τα τέλη Μαρτίου 100 δισ. ευρώ εγκατέλειψαν την Ισπανία. Σε περίπτωση ελληνικής εξόδου η φυγή θα μετατραπεί σε ασυγκράτητο πανικό. Τέταρτον, οι Ισπανοί απορρίπτουν κάθε ιδέα να υπαχθούν σε πρόγραμμα αντίστοιχο του ελληνικού και προειδοποιούν ότι δεν θα δεχθούν η διάσωση των τραπεζών τους να θέσει τη Μαδρίτη υπό την εποπτεία απεχθών υπαλλήλων της τρόικας.
Και ενώ ισχύουν όλα αυτά, μια καθοριστική μερίδα Ελλήνων μοιάζει να έχει αποφασίσει να ολοκληρώσει αυτό που ξεκίνησε στις 6 Μαΐου επιφυλάσσοντας νέες δυσάρεστες εκπλήξεις στα πρώην μεγάλα κόμματα, τα οποία βρίσκονται σε σύγχυση αφού επιτίθενται στον ΣΥΡΙΖΑ την ίδια ώρα που αντιγράφουν τις προτάσεις και τα συνθήματά του με σταθερή καθυστέρηση δύο εβδομάδων. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ εκλεγεί πρώτο κόμμα και εφόσον κατορθώσει να σχηματίσει κυβέρνηση, τότε έχει δεσμευθεί ότι θα αντικαταστήσει το μνημόνιο με ένα εθνικό σχέδιο σταθεροποίησης διεκδικώντας παράλληλα μια τροποποιημένη δανειακή σύμβαση.
Ένας αριστερός ελληνικός εκβιασμός μπορεί να πετύχει, αλλά αυτό προϋποθέτει ότι η κατάσταση στην ευρωζώνη στα τέλη Ιουνίου δεν θα είναι χειρότερη από εκείνη που μας συμφέρει να είναι. Μπορεί, δηλαδή, η κρίση του ευρώ να ενταθεί τόσο πολύ ώστε η διατήρηση υψηλού επιπέδου ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες ή η μέριμνα για την καταβολή συντάξεων και μισθών στην Ελλάδα να είναι το τελευταίο που θα απασχολεί τον Ντράγκι και τη Μέρκελ. Μιλώντας στον ΣΕΒ την Πέμπτη ο αμερικανός οικονομολόγος Τζέφρι Σακς τόνισε ότι οι επόμενες εβδομάδες θα είναι καθοριστικές, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη και τον κόσμο. Αυτό σημαίνει ότι σε συνθήκες δραματικής κλιμάκωσης οι επικεφαλής της ευρωζώνης θα έχουν πολύ πιο επικίνδυνους εκβιασμούς να διαχειριστούν από τον αριστερό ελληνικό εκβιασμό, με αποτέλεσμα η θετική έκβαση του τελευταίου να συμβεί μόνο από θαύμα…
Παπαδόπουλος Παύλος
