Πάρα πολλές φορές ως εθελοντές αιμοδότες και ως στελέχη της τοπικής εθελοντικής αιμοδοσίας έχουμε αντιμετωπίσει διάφορα περιστατικά και καταστάσεις όταν είναι να «προσελκύσουμε», ενημερώσουμε και συμβουλέψουμε συμπολίτες μας όλων των ηλικιών προκειμένου να «γίνουν» και αυτοί εθελοντές της ζωής και της «αγάπης». Συνηθισμένες δικαιολογίες προβάλλονται για την μη αιμοδότηση κάποιων όπως, δεν προλαβαίνω, δε μπορώ να πάρω άδεια από την εργασία μου, δε με βολεύει το πρωινό ωράριο λειτουργίας της αιμοδοσίας στο νοσοκομείο μας, μπορώ μόνο τις Κυριακές και τις αργίες, είναι μακριά το νοσοκομείο μας από το χωριό που κατοικώ, νηστεύω αυτή την περίοδο, δεν νιώθω καλά αυτές τις μέρες, είμαι κουρασμένος , είναι μικρός σε ηλικία ακόμα ο γιος μου και άλλες πολλές, εύκολα και γρήγορα καταρρίπτονται μία προς μία. Τουλάχιστον στην μικρή μας Ξάνθη με την μεγάλη «ΑΓΑΠΗ» όπου όλοι σχετικά γνωριζόμαστε, τέτοιου είδους δικαιολογίες δεν ευσταθούν και εύκολα αποδεικνύονται ως υπεκφυγές.
Η δράση του Συλλόγου την τελευταία δεκαετία είναι τόσο έντονη που δύσκολα κάποιος θα μπορέσει να στήσει ένα τόσο γερό εικονικό φρούριο δικαιολογιών. Πέρα από το ωράριο της αιμοδοσίας που ισχύει στο νοσοκομείο μας και ισχύει όλες τις καθημερινές ημέρες σε πρωινές βάρδιες, διεξάγονται και πάνω από πενήντα (50) εθελοντικές εξορμήσεις κάθε έτος σε ολόκληρο το Νομό μας σε ημέρες αργιών, Κυριακών, σε ωράρια απογευματινά, σε χώρους εργασίας και σε απομακρυσμένα χωριά της Ξάνθης αφού ο σύλλογος έχει φτάσει από το Εράσμιο και το Μυρωδάτο μέχρι το Δημάριο, το Ωραίο και τις Θέρμες. Άρα χρόνος και τόπος κάλλιστα μπορεί να βρεθεί αφού υπάρχουν πολλαπλές επιλογές καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Επίσης οι μικροί Ξανθιώτες δίνουν το αίμα τους από τα 17 τους έτη, με μεγάλη προσφορά, διάθεση και απόλυτη ασφάλεια. αφού γίνονται πλέον αρκετές αιμοδοσίες μέσα στα σχολεία τους.
Άρα το συμπέρασμα από όλο αυτό τον ορυμαγδό των διαφόρων δικαιολογιών καταλήγει ότι οι περισσότεροι φοβούνται αλλά ντρέπονται να το πουν. Εξάλλου πως μπορεί ένας άντρας να παραδεχτεί, ιδίως όταν είναι με φίλους και κόσμο ότι δεν δίνει αίμα γιατί φοβάται τις σύριγγες και την εικόνα και ιδέα του αίματος που «τρέχει» και «βγαίνει» από τις φλέβες του; Όταν στην ίδια παρέα και ομήγυρη προηγουμένως έχει διηγηθεί ιστορίες όπου πρωταγωνιστής σε διάφορα ανδραγαθήματα δεν είναι γνωστοί ήρωες και ηθοποιοί του κινηματογράφου αλλά ο ίδιος και η ποσότητα της αδρεναλίνης που χύνεται είναι συνήθως μεγαλύτερη και από γνωστές επικές και ομηρικές μάχες που έχουν γίνει στην Ελληνική Ιστορία και Μυθολογία; Και όμως η αλήθεια είναι ότι αυτό που τους αποτρέπει στο να αιμοδοτήσουν είναι ο φόβος και οι φόβοι που πραγματικά έχουν .
Οι φόβοι έχουν τη ρίζα τους στα παιδικά μας χρόνια. Όσο πιο παλιός είναι ένας φόβος τόσο πιο βαθύς και ασυνείδητος γίνεται. Στις περισσότερες περιπτώσεις κουβαλάμε τους προσωπικούς φόβους των γονιών μας , οι οποίοι στην ουσία δεν υπήρξαν ποτέ δικοί μας. Άρα δεν μας αφορούν, απλώς έχουν ριζώσει μέσα μας και μας αναστέλλουν. Ένας φόβος συνήθως είναι η μακρινή προέκταση μιας ανάμνησης, μια σκιά και τίποτα περισσότερο. Το παράδοξο είναι ότι διατηρούμε τους παλιούς φόβους, ενώ οι αιτίες που κάποτε τους δημιούργησαν έχουν χαθεί στο πέρασμα του χρόνου. Ο φόβος έχει την ιδιότητα να μεγεθύνει τα εμπόδια που παρουσιάζονται στον δρόμο μας, ώστε να μας αποτρέπει υπενθυμίζοντάς μας κάθε φορά πόσο αδύναμοι είμαστε! Ο φόβος είναι απλώς μια ιδέα και μόνο, η οποία για να αντιμετωπιστεί, χρειάζεται μια άλλη δυνατότερη από αυτήν. Είναι δύσκολο να εξαλειφθεί γιατί γίνεται δυνατή συνήθεια, όχι όμως και αδύνατο. Εμείς ως εθελοντές αιμοδότες, άνθρωποι που οικειοθελώς «ανοίγουμε» τις φλέβες μας , όχι επειδή υπάρχει ανάγκη δικών μας ανθρώπων αλλά διότι μας το ζήτησε κάποιος άγνωστος ή επειδή μάθαμε ότι υποφέρει κάποιος άγνωστος, εμείς έχουμε μια τέτοια δυνατή ιδέα που μας δίνει τη δύναμη, τη θέληση και τα αναγκαία αποθέματα κουράγιου ώστε να ξεπεράσουμε οποιοδήποτε φόβο μας. Πάντα σκεφτόμαστε τη ζωή που θα σώσουμε. Τη ζωή ενός παιδιού, ενός ηλικιωμένου, ενός ανήμπορου, ενός χρονίου και πολυμεταγγιζόμενου πάσχοντα. Σας διαβεβαιώνω ότι είναι δυνατή ιδέα, ένα ισχυρό κίνητρο που αξίζει τον κόπο να παλέψετε για αυτήν και να καταπολεμήσετε επιτυχώς τον ιδιαίτερο αυτό φόβο. Μη ζείτε αγαπητοί συμπολίτες καταβεβλημένοι. Ζήστε δυναμικά επιστρατεύοντας την πίστη στον εαυτό σας και την πίστη στους συνανθρώπους σας. Ενταχθείτε και εσείς στην οικογένεια της «αγάπης» και νιώστε δυνατοί, άφοβοι και ατρόμητοι. Γίνεται και εσείς μικροί ή και μεγάλοι τοπικοί ήρωες. Κάποιος εκεί έξω έχει την ανάγκη σας και σας χρειάζεται…
Ιωάννης Χαρ. Παπαχρόνης
Πρόεδρος Δ.Σ. Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών Ν. Ξάνθης «Η ΑΓΑΠΗ»
