Παρουσιάστηκαν 2 βιβλία της Σούλας Μπόζη στο ΙΘΤΠ
Σ. Μπόζη: «η Κωνσταντινούπολη παραμένει ένας τόπος εξαιρετικά γοητευτικός και ερωτεύσιμος ικανός να φιλοξενήσει καλλιτέχνες, επιστήμονες και οποιονδήποτε θελήσει να επιστρέψει εκεί»
Η συγγραφέας, «γέννημα- θρέμμα» της Πόλης, με πάνω από 10 βιβλία με την υπογραφή της για ποικίλα θέματα που σχετίζονται με την Πόλη και τον Ελληνισμό της Τουρκίας, παρουσίασε το βιβλίο «από το Παρίσι στο Πέραν- Έλληνες κινηματογραφιστές της Πόλης», που αποτελεί ένα «οδοιπορικό που ξεκίνησε ο σύζυγός της Γιώργος και ολοκλήρωσε η ίδια μετά το θάνατό του και το βιβλίο: «Πολιτικό ημερολόγιο 2012- τα καφενεία και τα καπηλειά».
Με αφορμή τα βιβλία και τη συγγραφέα, ο Αλέξης Αλεξανδρής συμπατριώτης της και σήμερα πρέσβης- διευθυντής της υπηρεσίας πολιτικών υποθέσεων Θράκης του ΥΠΕΞ, μίλησε για τον ελληνισμό της Πόλης και για τους χώρους όπου οι Ρωμιοί διέπρεψαν, βάζοντας τη «σφραγίδα» τους σε καλλιτεχνικά ρεύματα και συνήθειες που ακολουθούν την ιστορία της Τουρκίας έως σήμερα. Ο κ. Αλεξανδρής παρουσίασε τη συγγραφέα ως άνθρωπο εξαιρετικά μετριοπαθή και πολυτάλαντο, αφού στα βιβλία της πραγματεύεται διαφορετικά αντικείμενα και τόνισε την ανταπόκριση που εισέπραξε κατά την παρουσίαση των βιβλίων της στην Αθήνα.
Οδοιπορικό στη ζωή των ρωμιών κινηματογραφιστών της Πόλης
Η Σούλα Μπόζη αναφερόμενη στο βιβλίο που συνέγραψε με το σύζυγό της εξήγησε ότι πρόκειται για μία πρωτοβουλία που ξεκίνησε από το Γιώργο Μπόζη, ο οποίος ήταν οικονομολόγος και κινηματογραφιστής στην Πόλη. «Όλα ξεκίνησαν το 1965 όταν ιδρύθηκε η βιβλιοθήκη της Πόλης «σινεματέκ» από μία ομάδα νέων κινηματογραφιστών, οι οποίοι συνέστησαν ένα «ρεύμα» πέρα από το εμπορικό, ανάλογα με όσα συνέβαιναν σε άλλες μεγαλουπόλεις της Ευρώπης και της Αμερικής», σημείωσε η ίδια, σχολιάζοντας ότι τότε η κινηματογραφική παραγωγή στην Πόλη αποτελούσε ένα δύσκολο και δαπανηρό έργο, κυρίως διότι οι νέοι κινηματογραφιστές αναγκάζοντας να χρηματοδοτούν οι ίδιοι τις παραγωγές τους, πράγμα που έδινε περιορισμένη δυνατότητα μετατροπής του σεναρίου σε ταινία.
«Σε αυτή τη διαδικασία εγώ συμμετείχα στο στάδιο της συγκέντρωσης μαρτυριών και φωτογραφιών από συγγενείς των κινηματογραφιστών που μετοίκησαν στην Αθήνα και δεν φανταζόμουν ότι θα έγραφα το μισό σχεδόν βιβλίο, αλλά δεν ήθελα να μείνει ανολοκλήρωτη αυτή η προσπάθεια μετά το θάνατο του συζύγου μου, ήθελα να ολοκληρωθεί ο κύκλος, να ξέρουμε πώς ξεκίνησε ο κινηματογράφος στην Πόλη και κυρίως ο ρόλος που είχαν οι Ρωμιοί σε αυτό. Τότε οι σκηνοθέτες, οι σεναριογράφοι ή οι τεχνικοί δεν αποφοιτούσαν από πανεπιστήμια, αλλά ήταν συντεχνιακοί μαθητευόμενοι δίπλα σε δασκάλους και έτσι εργάστηκαν και Ρωμιοί που διέπρεψαν εξαιρετικά», πρόσθεσε. Για το δεύτερο βιβλίο της ανέφερε ότι πραγματεύεται ένα διαφορετικό, επίσης εξειδικευμένο θέμα, το οποίο λόγω των καλών κριτικών και του ενδιαφέροντος που συγκεντρώνει το μεταφράζει και στα τουρκικά.
Σ. Μπόζη: «η Κωνσταντινούπολη είναι πάντα ένας φοβερά γοητευτικός τόπος»
Η Σούλα Μπόζη ως ερευνήτρια λαογραφίας και συγγραφέας της Πόλης, αλλά και ως απόφοιτος σχολής θεατρολογίας και ενδυματολογίας υπήρξε σύμβουλος σε πολλές ταινίες για την Πόλη, ανάμεσά τους και για την «Πολίτικη Κουζίνα», η οποία αποτέλεσε μία εξαιρετικά επιτυχή παραγωγή, που δανείστηκε τη δομή του βιβλίου από το οποίο πήρε και τον τίτλο της. «Η σχέση μου με την ταινία ξεκίνησε μέσω του βιβλίου που έγραψα το 1994 με τις συνταγές της Πόλης, τότε που δεν υπήρχε άλλη συγγραφή για την ιστορία των γεύσεων, για μία περιοχή με μακρά και σπουδαία ιστορία, κατά την οποία οι αναφορές στις διατροφικές συνήθειες σύμφωνα με τα ευρήματα των αρχαιολόγων είναι συχνές και αυτό μαρτυρά τη βαρύτητα που δινόταν. Στο βιβλίο αναφέρομαι όχι μόνο στις συνταγές, αλλά και τις πρώτες ύλες που χρησιμοποιούνταν. Τα ντόπια υλικά και όσα ήταν εισαγωγές. Δυστυχώς, εξαντλήθηκε πριν 1,5 χρόνο όταν έκλεισε ο τελευταίος εκδοτικός οίκος που το ανατύπωσε. Υπάρχει όμως διαθέσιμο στα τουρκικά», ανέφερε η Σούλα Μπόζη. Τέλος, σχολιάζοντας την τάση καλλιτεχνών, συγγραφέων και…νοσταλγών που είτε επιστρέφουν στην Πόλη, είτε αποζητούν τη φιλοξενία των ανησυχιών τους και μεταναστεύουν εκεί, είπε: «η Πόλη μπορεί να ξαναγίνει ωραία, όπως τα χρόνια του Πέρα. Δεν πρέπει να ρωτάμε πού θα βρούμε τη δική μας γωνιά σε μια πόλη
Ελένη Διαφωνίδου
elenidfn@yahoo.com
