ΟΑλέξης Τσίπρας εμμένει στη γραμμή της ενότητας της Αριστεράς με μιαμορφήαντιμνημονιακού μετώπου και μαζικών κοινωνικών αντιστάσεων. Όμως, οιζυμώσεις(ή η απουσία τους) στο χώρο της Αριστεράς μαρτυρούν ότι ανάμεσα στακόμματα τηςΑριστεράς με τη μεγαλύτερη ισχύ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και Δημοκρατική Αριστερά,συμφωνίαφαίνεται να υπάρχει σε ένα μόνο πράγμα: στο αίτημα για «Εκλογές Τώρα»!Τοκάλεσμα του Συνασπισμού για ενωμένη Αριστερά, αν και εμφανίζεται ως«επιτακτικήανάγκη» από τα στελέχη και τον πρόεδρο της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να«ακροβατεί» ανάμεσα στην ουτοπία και τη ρομαντική επιθυμία όσων,απογοητευμένοιόπως είναι από τα κυβερνητικά κόμματα και την πολιτική τους θέλουν ναβρουν μιαδιέξοδο και να στραφούν σε μια δυνατή Αριστερά- υπερασπιστή τωνκαταπατημένωντους δικαιωμάτων και διεκδικητή των χαμένων τους ευκαιριών ως ανθρώπωνκαι ωςπολιτών αυτής της χώρας.
Ηπραγματικότητα όμως, αποδεικνύει ότι σημεία σύγκλισης, εκλογικής ήκινηματικής,ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και τη ΔΗΜ.ΑΡ. παραμένουν ένα δύσκολοεγχείρημα πουανέλαβε να προωθήσει ο πολιτικός χώρος του Αλέξη Τσίπρα, εφόσονπραγματικάκρίνει ότι εκεί βρίσκεται τελικά το «φως στο τούνελ». Παρόλα αυτά οιαναταράξεις στο πολιτικό σκηνικό έχουν δημιουργήσει μία κινητικότηταστο χώροτης ευρύτερης (κεντρο)Αριστεράς, με τη δημιουργία κινημάτων καικομμάτων, ακόμακαι τάσεων μέσα στους υφιστάμενους κομματικούς μηχανισμούς, πουαρθρώνουνανεξάρτητο λόγο και επιδιώκουν να αποκτήσουν ξεχωριστή φωνή σταπολιτικάδρώμενα. Ακόμη, μια σειρά από προσωπικότητες, συνδικαλιστικές ομάδες,μεμονωμένους συνδικαλιστές ή και άνθρωποι με δράση σε άλλα κοινωνικάζητήματααποκλίνουν από κομματικές γραμμές, δυσαρεστημένοι και απογοητευμένοι,αλλά καιπρόθυμοι να ανοίξουν ένα διάλογο, μία γραμμή επικοινωνίας με άλλεςκομματικέςγραμμές, άλλες κατευθύνσεις και διαφορετικούς τρόπους δράσης. Ανάμεσασε αυτέςτις δυνάμεις και την Αριστερά έχουν δημιουργηθεί και διαμορφώνονταισυνεχώς νέακανάλια επικοινωνίας, ωστόσο ακόμα και σε αυτές τις περιπτώσεις δεμιλάμε γιαενότητα της Αριστεράς, αλλά για συσπείρωση ορισμένων πολιτικών ομάδων,με στόχοκατά κύριο λόγο την κοινή και ενδυναμωμένη δράση.
ΟΣΥΡΙΖΑ καλεί σε αριστερή ενότητα
ΟΝίκος Καλιαμπάκας, γραμματέας της Ν.Ε. του ΣΥΝ Ξάνθης, περιγράφει πώςδιαμορφώνεται και ποιες δυνάμεις περικλείονται σε αυτή τη διαδικασίαδιαλόγου.Εξηγεί ότι πράγματι ο ΣΥΝ έχει κάνει την επιλογή να στηρίξει τηνπροσπάθειαεδραίωσης μιας ενωμένης Αριστεράς, αλλά ως προς την ωριμότητα ενόςτέτοιουαιτήματος, σημειώνει ότι από τη μία πλευρά το ΚΚΕ έχει κλείσει κάθε«παράθυρο»επικοινωνίας, αλλά από την άλλη σε προχωρημένο επίπεδο συζητήσεωνβρίσκεται ησύγκλιση με ανθρώπους του κεντροαριστερού χώρου που έχουν απογοητευτεί,αλλάκαι με εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις της Αριστεράς, όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.Σχετικά μετους Οικολόγους- Πράσινους παρατηρεί και ότι, λόγω του συγκεκριμένουευρωπαϊκούτους πολιτισμού, επιθυμούν να καταγράφονται ως αυτόνομη δύναμη, ωστόσοστοεπίπεδο της αντίστασης στο δρόμο είναι πολύ συνεργάσιμοι.
Σχετικάμε τη μαζικοποίηση του αιτήματος των κοινών αγώνων και την απροθυμίατου ΚΚΕ οΝίκος Καλιαμπάκας υποστηρίζει: «αν γίνει κάτι μεγάλο, πρέπει και το ΚΚΕναείναι μέσα σε αυτό, αλλά τώρα βλέπουμε το ΚΚΕ να ‘τα βάζει’ με τηνΑριστερά καιαυτό δεν έχει ποτέ καλή κατάληξη. Καθένας όμως θα κριθεί από τηνιστορία μεβάση τις επιλογές του». Σχετικά με το αίτημα της ενότητας εξηγεί:«μπορεί ναέχουμε διαφωνίες, αλλά η συγκυρία μας κάνει να προτάσσουμε άλλαπράγματα. Δενείναι δυνατόν ο καπιταλισμός να κινείται διεθνιστικά με ραγδαίουςρυθμούς κιεσύ να κινείσαι με ταχύτητες χωριού. Η Ευρώπη πρέπει να έχει μία ενιαίααριστερή φωνή για να έχει και ρόλο», ενώ όσον αφορά το επιχείρημα τηςεπιφυλακτικότητας που γεννάται απέναντι στο ενωτικό κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ,σεσυνδυασμό με τις εσωτερικές του αναταράξεις που κατέληξαν και στηναυτονόμησητων ανανεωτικών, ο ίδιος σχολιάζει: «το μπλοκάρισμα έχει ξεπεραστεί καιστοεπίπεδο του συντονισμού και της συμφωνίας είμαστε σε πάρα πολύ καλόεπίπεδο».
ΤοΚΚΕ τονίζει τις θεμελιώδεις διαφωνίες
Στάσηπου δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης όσον αφορά την απόστασηπουπαίρνει το ΚΚΕ από μία επιχειρούμενη ενότητα στην Αριστερά, υιοθετείταιαπό ταστελέχη και μέλη του κόμματος. Ο Κώστας Βογιατζής, γραμματέας της Ν.Ε.στην Ξάνθητονίζει ότι το ΚΚΕ δεν «μπαίνει» στα καλούπια της Αριστεράς και γι’αυτόαυτοπροσδιορίζεται ως κομμουνιστικό και όχι αριστερό κόμμα. Επισημαίνειότι δενυπάρχει καν σημείο αφετηρίας για μία ενδεχόμενη επικοινωνία για τονπρωταρχικόλόγο ότι τα αριστερά κόμματα της χώρας μας βλέπουν την προοπτική τηςΑριστεράςμέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πράγμα με το οποίο το ΚΚΕ διαφωνεί κάθετα.Ακόμη,προσθέτει έναν ακόμη λόγο για να καταδείξει τη διαφορά ιδεολογικού καιπολιτικού υποβάθρου, αναφέροντας ότι σχετικά με το χρέος ο ΣΥΡΙΖΑπροτείνειπερικοπή και επαναδιαπραγμάτευση, ενώ το ΚΚΕ στηρίζει μόνο μονομερήδιαγραφήτου χρέους. Ακόμη, σημειώνει: «στο ΣΥΡΙΖΑ άλλωστε υπάρχουν και φωνέςσυνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, και με ανάλογους τρόπους τρέφουν αυταπάτεςστους εργαζομένους.Εμείς δε συμφωνούμε με κανένα σχεδιασμό που δεν έχει προοπτική εξουσίαςτουίδιου του λαού στο κίνημα».
ΗΔημοκρατική Αριστερά απορεί ποιος το πιστεύει…
Ομοίως,συνειδητοποιημένη πολιτική απόφαση από άλλη κατεύθυνση είναι και ηδιατήρησητης απόστασης της Δημοκρατικής Αριστεράς με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο συντονιστήςτηςτοπικής οργάνωσης Κώστας Δέλκος επιβεβαιώνει ότι εντός του κόμματοςυπάρχειπλήρης σύμπνοια ως προς τη στάση αυτή και θεωρείται ειλημμένη απόφαση ηπαύσηστις συνεργασίες με τους πρώην συντρόφους. «Δεν υπάρχει καμία πολιτικήβάση,αποκλίνουμε συνεχώς προοδευτικά. Δεν είναι καν τα ιδεολογικά θέματα,είναι ηστάση απέναντι στα πολιτικά ζητήματα. Δε γίνεται να συμφωνείς απλά στηδράση.Ένα κοινό πρόγραμμα δράσης πού θα στηριχτεί;Ακόμα και μέσα στο ΣΥΝυπάρχει έναισχυρό ρεύμα που επιθυμεί την Ελλάδα εκτός ευρώ», σημειώνει ο ΚώσταςΔέλκος,αφήνοντας να εννοηθεί ότι το κρίσιμο για το πολιτικό σύστημα, αλλά καιγια τηνκοινωνία δεν είναι πλέον αποκλειστικά και μόνο η μαζική έκφρασηαντίρρησης,αλλά η μορφοποίηση και προώθηση προτάσεων και λύσεων ικανών να φέρουνανακούφιση στο κοινωνικό σύνολο και να ξεπεράσουν τα χρόνια καιπαθογενήπροβλήματα του ελληνικού πολιτικού σκηνικού.
Όσογια το άθροισμα των δημοσκοπικών ποσοστών που δίνει μία «αβάντα» στακόμματατης Αριστεράς, ο Κώστας Δέλκος χαρακτηρίζει αυτή τη λογική εκτόςπραγματικότητας: «είναι ένα αδιέξοδο υποκριτικό και καταστροφικό. Οιλόγοι πουαποχώρησε η Δημοκρατική Αριστερά όλο αυτό το διάστημα ενισχύθηκαν καιεδραιώθηκαν».
ΕλένηΔιαφωνίδου
elenidfn@yahoo.com
