Δρομολογείται συρρίκνωση του κύκλου εργασιών της και απολύσεις. Αναδεικνύεται το έλλειμμα στα αναπτυξιακά προγράμματα της πολιτείας. Μεγάλη ανησυχία στους εργαζόμενους και προβληματισμό στην τοπική κοινωνία, προκαλεί η πρόθεση της «Καπνικής Μιχαηλίδης» να μεταφέρει την επεξεργασία του μπασμά στο Πολύκαστρο Κιλκίς. Οι εργαζόμενοι θεωρούν ότι συρρικνώνεται ο κύκλος εργασιών της εταιρείας με συνακόλουθο την απόλυση μεγάλου αριθμού εργαζομένων. Παράλληλα φημολογείται ότι η εταιρεία που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη, θέλει να μεταφερθεί στα Σκόπια σε αναζήτηση μεγαλύτερου κέρδους λόγω μειωμένου κόστους εργασίας.
Σε δεινή θέση βρίσκονται οι 100 μόνιμοι εργαζόμενοι και οι 500 εποχιακοί, που όπως οι ίδιοι τονίζουν «πετιούνται στο δρόμο» και με ανακοίνωση του συνδικάτου καπνεργατών , συλλογικού τους οργάνου, τονίζουν: « Ως εδώ. Εμείς οι εργαζόμενοι στον κλάδο του καπνού είμαστε αποφασισμένοι να προασπίσουμε το δικαίωμα μας στην δουλειά και μαζί μ’ αυτό το δικαίωμα του τόπου μας σε καλύτερες ημέρες.
Φθάνει πια η αναλγησία επιχειρηματιών που στην πλάτη μας αποκόμισαν τεράστια κέρδη και ωφελήθηκαν από ρυθμίσεις λόγω της εγκατάστασης της Επιχείρησής τους εδώ. Οφείλουν πολλά; Σ’ αυτόν τον τόπο, σε αυτούς τους ανθρώπους και οφείλουν πολλά.
Καλούμε όλες τις πολιτικές αρχές να πάρουν θέση και να σταθούν στο πλάι μας καθώς οι εκατοντάδες άνεργοι αποτελούν σε τελική ανάλυση όνειδος δικό τους.
Θα αγωνισθούμε για το δικαίωμά μας σε μια αξιοπρεπή ζωή».
Η επικοινωνία μας και με το παράρτημα Ξάνθης, της εταιρείας, αλλά και με τα κεντρικά της Θεσσαλονίκης στάθηκε αδύνατη αφού όλοι οι αρμόδιοι απουσίαζαν ή «ποιούσαν την νήσαν»…
Το θέμα προβληματίζει την τοπική κοινωνία, η οποία έχει συνηθίσει το φαινόμενο να έρχονται επιχειρήσεις να επωφελούνται των κινήτρων να ανδρώνονται στη Θράκη και μετά να φεύγουν υποκύπτοντας στο δέλεαρ του μεγαλύτερου κέρδους από το μειωμένο κόστος εργασίας στις Βαλκανικές χώρες, αφήνοντας πίσω τους ανέργους και κουφάρια εργοστασίων.
Ένα ακόμη χαστούκι για το τόπο μας, όπως τονίζει με ανακοίνωσή του το σωματείο: «Ένα χαστούκι που υπενθυμίζει με τον πιο ηχηρό τρόπο την πραγματικότητα που δυστυχώς δρομολογήθηκε στην περιοχή μας. Και αυτή η πραγματικότητα ακολουθεί με μαθηματική αλληλουχία σε αύξηση της ανεργίας καθώς η μια μετά την άλλη οι επιχειρήσεις μετακομίζουν σε περιοχές με φτηνό εργατικό κόστος αναζητώντας μεγαλύτερα κέρδη σε βάρος πάντα των εργαζομένων. Είτε αυτών που αφήνουν πίσω τους είτε αυτών που αναζητούν σε βαλκανικές χώρες τους οποίους απασχολούν για ένα κομμάτι ψωμί. Η Καπνική Μιχαηλίδης αφού για δεκαετίες δραστηριοποιήθηκε στην Ξάνθη και απομύζησε την εργατική δύναμη, αφού ευνοήθηκε ιδιαίτερα από την εγκατάστασή της στην περιοχή, σήμερα χωρίς δεύτερη σκέψη αποφασίζει να φύγει. Χρυσώνει βέβαια το χάπι μιλώντας για νέες ποικιλίες επεξεργασίας που θα κρατήσουν ανοικτή την μονάδα. Ξεχνά όμως να πει για πόσους εργαζόμενους και για πόσο διάστημα».
Οι εργαζόμενοι ζητούν συμπαράσταση απ’ όλη την τοπική κοινωνία και τους τοπικούς παράγοντες ώστε ν’ αντισταθούν στην «ισοπέδωση της ζωή τους».
Όπως μας δήλωσε ο κ. Παπαβασιλείου , πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ξάνθης, το εργατικό κέντρο αναμένει τις αποφάσεις της γενικής συνέλευσης του σωματείου εργαζομένων στην Καπνική Μιχαηλίδης, που έχει οριστεί για την προσεχή Παρασκευή και μετά θα προβεί σε συντονισμένες ενέργειες με τους εργαζόμενους.
Το πρόβλημα είναι πολύπτυχο: Αν το εξετάσουμε απ’ την πλευρά της επιχείρησης λογικό και θεμιτό είναι σε μια παγκοσμιοποιημένη και ελεύθερη αγορά, αυτή, ν’ αναζητά τρόπους να μειώσει το κόστος εργασίας της, αφού είναι επιχείρηση εντάσεως εργασίας και ν’ αυξήσει το κέρδος της, όταν μάλιστα υπάρχει το δεδομένο της ασάφειας που επικρατεί γύρω από το θέμα του καπνού. Αν το εξετάσουμε απ’ την πλευρά της τοπικής κοινωνίας αυτή καλείται να επιβαρυνθεί με την αύξηση της ανεργίας της, να επωμιστεί το βάρος των συνεπειών της και να αντιδράσει αφού «χρησιμοποιείται» για ένα χρονικό διάστημα από τις επιχειρήσεις, λόγω των ευνοϊκών κινήτρων και μετά να αφήνεται στην τύχη της…
Επομένως από τις δύο παραμέτρους αναδεικνύεται το έλλειμμα της πολιτείας που τα αναπτυξιακά της προγράμματα αφ’ ενός δεν εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην περιοχή, παρά μόνο για ένα χρονικό διάστημα και αφ’ ετέρου δεν υπάρχουν δικλείδες ασφάλειες αποτρεπτικές για τέτοια φαινόμενα.
Μαριάννα Ξανθοπούλου
